Moje kobiety - Pod Budą

Kiedy żona powraca z podróży, 
Powitanie układa się w wiersz. 
Czas mi wtedy przestaje się dłużyć 
I odkurzaczowi też. 

Kiedy córka ze szkoły przychodzi, 
To problemy spadają jak deszcz. 
Przy fizyce mnie pamięć zawodzi, 
Przy matematyce też. 

Kiedy moje kobiety są w domu, 
Tłok się robi przed każdym lustrem, 
A ja o tym, nie mówcie nikomu, 
Rzadko miewam na piwo, przepustkę. 

Kiedy moje kobiety są w domu, 
To nie mogę przeklinać i tyć, 
A bez tego, nie mówcie nikomu, 
Trudno sobą czasami być. 

Kiedy żona powraca z podróży, 
To nie pyta z kim, kiedy i gdzie. 
Twarz ma jasną jak niebo po burzy 
I o wszystkim wszystko wie. 

Kiedy córka ze szkoły przychodzi 
Niesie plecak radości i trosk, 
A ja mówię że nic, że nie szkodzi 
I topnieje niby wosk. 

Kiedy moje kobiety są w domu, 
Tłok się robi przed każdym lustrem, 
A ja o tym, nie mówcie nikomu, 
Rzadko miewam na piwo, przepustkę 

Kiedy moje kobiety są w domu, 
To nie mogę przeklinać i tyć, 
A bez tego, nie mówcie nikomu, 
Trudno sobą czasami być. 

Kiedy moje kobiety są w domu, 
Pełno wszędzie ich włosów i rzęs, 
Ale wyznam, nie mówcie nikomu, 
Tylko wtedy ten dom ma sens.