Nieśmiertelności nie odbierze nam Bóg - Piotr Rubik

Wpatrzeni w otchłań czarnych kaw 
Wrzucamy słodzik w wir gorzkich spraw, 
By odkryć w pełnej szklance 
Lub w pustej filiżance 
Nieludzki wymiar ludzkich praw. 

Nieśmiertelności nie odbierze nam Bóg, 
Głupiej ludzkości już wybaczył, co mógł. 
Sprawiedliwości nie żąda i kar, 
Trudnej wolności przynosi nam dar. 
Nieskończoności nie zerwie się nić, 
W imię miłości pozwoli nam żyć. 

Wpatrzeni w kartę starych win 
Sączymy cierpki, czerwony płyn, 
By odkryć w szkle butelki, 
Że trud człowieczy wszelki 
To zestaw śmiesznych ludzkich min. 

Nieśmiertelności nie odbierze nam Bóg, 
Głupiej ludzkości już wybaczył, co mógł. 
Sprawiedliwości nie żąda i kar, 
Trudnej wolności przynosi nam dar. 
Nieskończoności nie zerwie się nić, 
W imię miłości pozwoli nam żyć. 

Wpatrzeni w stołu pusty blat 
Podsłuchujemy krzyczący świat 
I z duszą na ramieniu 
Szepczemy o istnieniu, 
Spójrz Anioł Stróż na kawę wpadł. 

Nieśmiertelności nie odbierze nam Bóg, 
Głupiej ludzkości już wybaczył, co mógł. 
Sprawiedliwości nie żąda i kar, 
Trudnej wolności przynosi nam dar. 
Nieskończoności nie zerwie się nić, 
W imię miłości pozwoli nam żyć. 
Pozwoli nam żyć!