Beata z Albatrosa (ver. 2) - Janusz Laskowski

Siedem dziewcząt z Albatrosa, 
Tyś jedyna 
Dziś pozostał mi po tobie smutek, żal. 
Miałaś wtedy siedemnaście lat dziewczyno, 
W Augustowie pierwszy raz ujrzałem cię. 

A na imię miałaś właśnie Beata 
Piękne imię musisz przyznać, miła ma. 
Zabierałem ją codziennie na fregatę, 
By miłością swą upajała mnie. 

Minął dzionek, słońce zaszło za jeziorem 
I fregaty kontur ukrył się za mgłą. 
Na fregacie byliśmy wciąż sami, 
A na brzegu nucił ktoś piosenkę tę. 

Już od dawna ciebie nie widziałem 
Tak mi smutno jest bez ciebie, tak mi źle. 
Lecz myślę, że kiedyś się spotkamy, 
W Augustowie nad Neckiem w białe dnie. 

Te wspomnienia w mej pamięci pozostaną 
I na zawsze schowam w sercu je. 
Jestem Beatko zakochany 
Pragnę z tobą jeszcze spotkać się. 

Jestem Beatko zakochany 
Pragnę z tobą jeszcze spotkać się...