Jest jak jedna z tysięcy gwiazd, Jeden dzień raz na rok, Płomyk ciepła w głębi dusz, Co wszystkich trudnych chwil rozjaśnia mrok. Niech płonie w nas tej gwiazdki blask, Niech płonie w nas tej gwiazdki blask. W pudełeczkach z kokardką coś, Na co zawsze nas stać, By z serca kilka ciepłych słów, Najprostszy czuły gest w prezencie dać. Niech płonie w nas tej gwiazdki blask, Niech płonie w nas tej gwiazdki blask. Gdy nam serca na co dzień brak, Słowa mrożą w nas krew, Niech opłatek raz na rok, Jak przebaczania dar usypia gniew. Niech płonie w nas tej gwiazdki blask, Niech płonie w nas tej gwiazdki blask. Gdy nam bliscy odchodzą w cień, I przy stole nas mniej, Żyjmy z sobą z całych serc, Do póki mamy czas kochajmy się. Niech płonie w nas tej gwiazdki blask, Niech płonie w nas tej gwiazdki blask.