Warszawa da się lubić - Adolf Dymsza

Trzeba miastu spojrzeć w oczy 
Jak Geniuchnie swej w oczęta 
Już tej chwili, tej uroczej 
Się nie zapomni, się zapamięta. 

Warszawa da się lubić, 
Warszawa da się lubić 
Tu szczęście można znaleźć 
Tutaj serce można zgubić. 

Wiadoma rzecz stolica 
I każde słowo zbędne 
W ogóle i w szczególe 
I pod każdem innem względem. 

Z nią się nawet podobnież 
I miasto Paryż równać nie ma prawa, 
Bo faktycznie wiadomo pardon, 
Lecz nie ma, nie ma jak Warszawa! 

Warszawa da się lubić, 
Warszawa da się lubić 
Tu szczęście można znaleźć 
Tutaj serce można zgubić. 

Kto odmienne rzuci zdanie, 
Też spokojna nasza głowa. 
Mamy na nie zapytanie 
Panie szanowny, po co ta mowa? 

Warszawa da się lubić, 
Warszawa da się lubić 
Tu szczęście można znaleźć 
Tutaj serce można zgubić. 

Wiadoma rzecz stolica 
I każde słowo zbędne 
W ogóle i w szczególe 
I pod każdem innem względem. 

Z nią się nawet podobnież 
I miasto Paryż równać nie ma prawa, 
Bo faktycznie wiadomo pardon, 
Lecz nie ma, nie ma jak Warszawa! 

Warszawa da się lubić, 
Warszawa da się lubić 
Tu szczęście można znaleźć 
Tutaj serce można zgubić.