Jak nurt rzeki przemijo nom czas, Wczoraj bajtel, dziś karlus na skwał. Wnet na głowie zasrebrzy sie włos, Swoje dzieci dorosłe już mosz. Dumni z siebie, że dobrze nom szło, Dobro żonka i bajtle, że ho. Tylko czasem przebłyśnie nom myśl; Dzięki komu żyjemy tak dziś? To dlo Wos rodzice kochani, Dziś słowa piosynki tyj ślad. Za miłość i trud wychowanio I za to, że przy mnieście som. Gizdoł zy mnie jo dobrze to wiem, Ale oni durch przoli mi. Na człowieka wychowali mnie, W zapomnienie poszły uczynki złe. Za to wszystko prostą piosynką tą Dzisioj pragna podziękować Wom. Jo wiem, słowa som ulotne jak wiatr, Lecz cóż więcej dziś moga Wom dać... Dziekuja Wom mamo i tato, Że dzięki Wom patrza na świat. Wiem dobrze, że nie wszystko złoto, Lecz kim byłby człowiek bez Was?..