Jef - Michał Bajor

Nie Jef, nie jesteś sam 
I wierz mi, robisz błąd, 
Gdy tak rozpaczasz, że 
Kolejna z twoich dam 
Tleniona zołza blond 
Puściła w trąbę cię. 

Jef, sam nie jesteś, nie 
I wierz mi, że to wstyd, 
Gdy ronisz gorzkie łzy, 
Że to półkurwie złe 
Wymalowane zbyt 
Wypchnęło cię za drzwi. 

Więc nie rób dłużej 
Pośmiewiska z siebie 
Dla zgorszonych mam i cioć. 
Z chodnika wstań, 
Spadamy stąd, 
Spadamy, Jef, 
Chodź, chodź. 

Chodź, mam jeszcze parę stów, 
Pójdziemy przepić je, 
Niedrogie bistro znam. 

Chodź, gdy stracę parę stów, 
Też bracie nie martw się, 
Jak król mam kredyt tam. 

Będziemy tęgo jeść 
Krewetki, frytki raz, 
Krewetki, frytki bis 
I wino pić do dna. 

Gdy nie pomoże 
To zmienimy lokal, 
Bo Madame Andre od dziś 
Dziewczyny nowe ma. 

I świat się będzie śmiał 
I zaśpiewamy znów, 
Jak kiedyś, ile sił. 

Jak gdybym forsę miał, 
Jak gdybyś młody był. 

Nie Jef, nie jesteś sam, 
Więc rozchmurz bracie twarz 
I dźwignij cielsko swe 
Wiem, że pod swetrem tam 
Pęknięte serce masz, 
Że ciężko ci i źle. 

Jef, Jef, nie gadaj mi, 
Że prosi serce twe 
O ostateczny cios, 
Że czeka szyja twa 
Na zaciśnięty sznur, 
Że tak swój skończysz los. 

Dokoła widzów moc 
Niekiepskie kino ma 
Za darmo z ciebie Jef, 
Więc wstawaj już. 

Spadamy stąd, 
Spadamy Jef, 
Psiakrew. 

Chodź, gitarę jeszcze mam, 
Dla ciebie błysną z niej 
Płomyki jasnych nut. 

Chodź, piosenki takie znam, 
Co ulżą doli twej, 
Rozgrzeją serca lód. 

Sprawdzimy w banku 
Kurs dolara USA, 
Skoczymy tam na mur, 
Gdy los ciut grosza da. 

Gdy smutny będziesz wciąż, 
Poradzę ci, psia mać, 
Co zrobić, żeby się 
Rockefellerem stać. 

Znów zaśpiewamy tak, 
Jak gdyby każdy z nas 
Na śmierć zapomniał już, 
Że kieszeń pusta 
A parszywa starość tuż. 

Jef chodź, 
Chodź Jef, Jef.