Choć, chyba sto symfonii na pamięć już znam, Wciąż do filharmonii gnam, bo tam Tuż obok dyrygenta strojnego we frak, Zasiada przejęta swą rolą tak. Prześliczna wio, wiolo, Wiolonczelistka la, la, la Prześliczna wio, wiolo, wiolonczelistka, Jej oczy lśnią, la, la, la, la, Jej usta drżą, la, la, la, la Gdy dłonią swą, la, la, la, la, Struny przyciska. Nad czołem jej pochyla się muza tuż, tuż Bo, oto ta chwila przyszła już I wielki pan dyrygent batutą da znak, A ona natchniona, ona zagra tak. Laj, la, la, laj... la la laj la la laj la Laj, la, la, laj... la la laj la la la… Prześliczna wio, wiolo, Wiolonczelistka la, la, la Ech, porwać ją i wio na koniec świata, Jej oczy lśnią, la, la, la, la, Niech serca drżą, la, la, la, la Niech wiosną w krąg, la, la, la, la, Szaleje w kwiatach. A, ona będzie przy mnie, Gdzie ona, tam ja I jej Polihymnia nie będzie zła, Że inny pan dyrygent batutą da znak, Dwóm sercom by razem już śpiewały tak. Laj, la, la, laj... la la laj la la laj la Laj, la, la, laj... la la laj la la la laj Laj, la, la, laj... la la laj la la laj la Laj, la, la, laj... la la laj la la la laj Laj, la, la, laj... la la laj la la laj la laj...