Małe tęsknoty - Krystyna Prońko

Jak dzwon, który zaledwie
tylko tknąć, a już śpiewa
Jak zabłąkanych ptaków głos
Jak liść przez chwile piękny,
nim go wiatr straci z drzewa
Tak w nas głęboko skryte śpią

Małe tęsknoty, krótkie tęsknoty
Znaczące prawie tyle, co nic
Nagle i szybkie serca łopoty
Kto by nie znał ich

Nie wiadomo skąd
zjawiają się zakatarzone
Wyproszą łzę i żalu lut
Posiedzą, podumają
i jak gość nieproszony
Nim się rozwidni, znikną już

Małe tęsknoty, krótkie tęsknoty
Znaczące prawie tyle, co nic
Nagle i szybkie serca łopoty
Kto by nie znał ich


Nagłe i szybkie serca łopoty
Kto by nie znał ich

Małe tęsknoty, ciche marzenia,
zwiewne jak obłok, kruche jak dym
Nieodgadnione w nas duszy westchnienia
Kto by tam nie znał ich.