Bóg się rodzi [kolęda] - Wioletta Brzezińska

Bóg się rodzi, moc truchleje, 
Pan niebiosów obnażony! 
Ogień krzepnie, blask ciemnieje, 
Ma granice Nieskończony. 

Wzgardzony, okryty chwałą, 
Śmiertelny Król nad wiekami. 
A Słowo Ciałem się stało 
I mieszkało między nami. 

Cóż masz niebo nad ziemiany? 
Bóg porzucił szczęście Twoje, 
Wszedł między lud ukochany, 
Dzieląc z nim trudy i znoje. 

Niemało cierpiał, niemało, 
Żeśmy byli winni sami, 
A Słowo Ciałem się stało 
I mieszkało między nami. 

Aaa aaaa aaa, 
Aa, między nami! 

W nędznej szopie urodzony, 
Żłób Mu za kolebkę dano. 
Cóż jest, czym był otoczony, 
Bydło, pasterze i siano. 

Ubodzy, was to spotkało 
Witać Go przed bogaczami, 
A Słowo Ciałem się stało 
I mieszkało między nami.