Niebieska piosenka - Grzegorz Tomczak

Kto wstawi się za nami
u Pana, co drogami
krętymi każe iść?
Kto nas usprawiedliwi,
gdy Pan się będzie dziwił,
że to już właśnie my?
Ja wstawię się za tobą
i z podniesioną głową
dziękował będę, że
Pan dał mi właśnie ciebie
w radości i w potrzebie,
na lepsze i na złe, mmmm...

A ty choć powiedz słowo,
że zawsze byłem z tobą,
bo chciałem tak i już...
I razem chleb jedliśmy, 
i równym krokiem szliśmy 
wśród wichrów, pośród burz.
Ty wciąż mnie ratowałaś,
za rękę mnie trzymałaś,
gdy z drogi chciałem zejść.
A ja otuchy krople, gdy
oczy miałaś mokre,
nie raz musiałem nieść.

I tak będziemy stali, 
aż w tej niebieskiej sali
do walca zaczną grać.
Ja wtedy z pierwszym taktem
poproszę cię i raptem

zaczniemy wirować, wolniutko walcować
i kręcąc się, kręcić na palcach, na pięcie,
troszeczkę bezmyślnie, jak wiosną przebiśnieg.

Ty nieco szalona, cóż - żona, to żona...
I w mojej twa ręka, niebieska piosenka,
Za serca nas chwyta niebieska muzyka.