Barcelona - Volver

Znieczulenia jeden łyk, 
Od niechcenia grany film, 
Wciąż dalej i dalej i dalej uniesie wiatr. 

Gdzieś w pośpiechu ja i ty, 
Uchwyceni w kadry dni. 
Wciąż dalej i dalej i dalej do siebie nam. 

Zbyt krótka noc, by wyśnić nas, 
Odległy zbyt horyzont spraw. 

W zapomnieniu, w zatraceniu 
Pędzę, choć jedyny cel, 
Wciąż ucieka, tak ucieka. 
W zapomnieniu, w zatraceniu 
Błądzę, ocal wreszcie mnie, 
Powiedz do mnie, będę czekać. 

Tam gdzie cisza koi łzy, 
Wiem, że czekasz na mnie ty, 
Lecz dalej i dalej i dalej biec każą mi. 

Może wciąż mijamy się, 
Na granicy nocy z dniem. 
Im bliżej do mety, tym dalej do naszych serc. 

Zbyt krótka noc by wyśnić nas, 
Odległy zbyt horyzont spraw. 

W zapomnieniu, w zatraceniu 
Pędzę, choć jedyny cel, 
Wciąż ucieka, tak ucieka. 
W zapomnieniu, w zatraceniu 
Błądzę, ocal wreszcie mnie, 
Powiedz do mnie, będę czekać. 

Tam, może znajdę cię 
W duszny letni dzień, 
Barcelona ocknie się z siwych mgieł, 
Zetrze z naszych dusz, 
Krwisto, złoty kurz 
W zapomnieniu... 

W zapomnieniu, w zatraceniu 
Pędzę, choć jedyny cel, 
Wciąż ucieka, tak ucieka. 
W zapomnieniu, w zatraceniu 
Błądzę, ocal wreszcie mnie, 
Powiedz do mnie, będę czekać. 

W zapomnieniu, w zatraceniu 
Wszystko widzę jak przez mgłę, 
Nie ma ciebie, ciebie, ciebie, ciebie. 

Znieczulenia jeden łyk, 
Od niechcenia grany film, 
Pędzę, choć jedyny cel, 
Wciąż ucieka, tak ucieka. 
W zapomnieniu.