Ostatni kadr - Hanna Banaszak

W okno spójrz, latawce niosą wiatr, 
Wieczoru srebrny kurz odbija się 
W błyszczących szybach aut. 

To właśnie pierwszy kadr, 
Tak zaczął się ten film, 
A jedną z głównych ról 
Przez parę lat ja sama grałam w nim. 

Spoglądam wstecz i gdy dzwonisz 
Mówię tylko, mówię tylko: tak, to ja... 
I bliżej, bliżej chcę cię mieć, 
Rzeką nocy z tobą płynę do białego dnia. 

Nieba plusz z lipcowej trawy źdźbłem, 
Już jeden mamy klucz i jeden grzech, 
Dzielony z dnia na dzień. 

To właśnie drugi kadr, 
Znasz dobrze ten nasz film, 
Bo drugą z głównych ról 
Przez parę lat sam przecież grałeś w nim. 

Spoglądam wstecz, 
Lecz nie starcza mi odwagi, albo sił. 
Patrz, ile prześwietlonych zdjęć. 
Jak w złym kinie pewnie zerwie się nasz film. 

Ściemnieje wystaw szkło, 
Może komuś znów się zwierzę, może nie, 
Lecz kiedyś ktoś 
W tym obrazie zmieni zakończenie złe. 

To będzie trzeci kadr, 
Tak skończy się ten film, 
Lecz żadnej z głównych ról 
Na pewno już nie zagrasz nigdy w nim. 

To będzie trzeci kadr, 
Tak skończy się ten film, 
Lecz żadnej z głównych ról 
Na pewno już nie zagrasz nigdy w nim. 

Uuuu... Uuuu... 
Uuuu... Uuuu... U!