Będzie dość - Anna Jantar

Codziennie mówię sobie będzie dość, 
Lecz natychmiast znów go słyszeć chcę, 
Więc nakręcam gramofon. 
I znowu śpiewa mi His Master´s Voice, 
O tym, jak ogromnie kocha mnie. 

Choć wcale go nie ma, 
Ja cała w marzeniach, 
Że jego miłość wiecznie będzie trwać, 
Wiecznie trwać. 
Że prawie jak Gatsby 
Obsypać mnie rad by deszczem róż, 
I perły do stóp kłaść, 
A to wszystko nieprawda. 

Codziennie mówię sobie będzie dość, 
Nie ma rady, znów go słyszeć chcę 
Więc nakręcam gramofon. 
Rozsądek nie chce coś do głosu dojść. 
I w nastroju nostalgicznym tkwię. 

Wyciągam z szufladki, 
Szaliki i szmatki, 
Na szyi wieszam sztucznych pereł sznur, 
Pereł sznur. 
Bo wiem, że mój Gatsby, 
W nich widzieć mnie rad by, 
Że i on tak tęsknić też by mógł, 
A to wszystko nieprawda. 

Codziennie mówię sobie będzie dość, 
Ale jeszcze chwilę tęsknić chcę 
Więc nakręcam gramofon. 
Aż nagle płyta coś zacina się, 
I własnego pana słyszę głos, 
I własnego pana słyszę głos.