Gdy wrócę do Irlandii swej - Carrantuohill & Kuba Badach

Gdy wrócę do Irlandii swej, 
W ten najważniejszy dzień, 
Usłyszę od dziewczyny mej, 
Że ciągle kocha mnie. 

I pójdę z nią przez morza łąk, 
Gdzie wiernie czekał nas 
Miłości dom i stary klon, 
Bo czas, już czas. 

Oooo, hmm, jeee... 

Nad nami tęczy Bożej łuk 
Rozwinie się jak dach. 
W błękicie tu, wśród kwiatów lnu, 
Położę się na wznak. 

I będzie nam pod tęczą tam, 
Jak zawsze miało być. 
Będziemy tak, przez tysiąc lat 
Z jednego źródła pić. 

Ouou, jeee... 

I czego jeszcze mogę chcieć, 
Gdy przy mnie naga śpisz, 
A ja twe sny wciąż kocham i 
Śnię taką, jak ty śnisz. 

Nie trzeba mi bogatych dni, 
Mam najpiękniejszy sen! 
Bo nie chcę nic, jak tylko żyć, 
W ramionach trzymać cię! 

Gdy wrócę do Irlandii swej, 
W tej najpiękniejszy dzień, 
Usłyszę od dziewczyny mej, 
Że ciągle kocha mnie. 

I pójdę z nią przez morza łąk, 
Gdzie wiernie czekał nas 
Miłości dom i stary klon, 
Bo czas, już czas, już czas...