Luna srebrnooka - Agata Różankowska

Lunatycznie się przechadza 
Luna srebrnooka, 
I ogląda w czarnym stawie 
Swoją drugą twarz. 
Karolina ma kokardę 
W kolorowych lokach 
I ubierze się na randkę 
W całkiem nowy płaszcz. 

Jakieś dziwne śmiechy słychać 
W mrokach i w półmrokach, 
Pachnie mięta, majeranek, 
Pachnie biały bez. 
W taki wieczór każdy kogoś 
Chociaż trochę kocha, 
A przynajmniej mu się zdaje, 
Że tak właśnie jest. 

Te dziewczyny, które w oknach 
Stoją bardzo same, 
I ta pani co przegląda 
Album starych zdjęć, 
One piszą do księżyca 
Listy, niekochane, 
I wrzucają w czarne morze 
Obojętnych  serc. 

Bardzo proszę zgasić księżyc, 
Wyciąć majeranek, 
Bo to drażni takich ludzi, 
Którym smutno jest. 
Bardzo proszę zgasić księżyc, 
Piszą niekochane, 
Albo zrobić coś dla ludzi, 
Którym smutno jest. 

Ooo, bardzo proszę zgasić księżyc, 
Wyciąć majeranek, 
Bo to drażni takich ludzi, 
Którym smutno jest. 
Bardzo proszę zgasić księżyc, 
Piszą niekochane, 
Albo zrobić coś dla ludzi, 
Którym smutno jest.