Dwie piękne róże - Lucjan Czerny

Dlaczego jest tyle 
Wszystkiego na świecie? 
Tęsknoty, uśmiechu, 
Radości, burz. 
Lecz nie ma niestety, 
Nie wiem, czy wiecie, 
Cudownych, błękitnych róż. 

Lecz znam piękne oczy, 
Błękitne i duże, 
Niebo przesłało im lazur na świat. 
A w oczach tych widzę, 
Błękitne, dwie róże, 
Jak gdyby niesione, 
Niesione przez wiatr. 

Dwie piękne róże, 
Koloru nieba ze snu, 
Znalazłem w oczach, 
Dziewczyny słodkiej jak miód. 
Błękitne oczy, 
Usta jak wiśnie wśród bzów, 
Lekko powabne, 
Choć pełne niebiańskich słów. 

Są jednak na świecie, 
Wspaniałe olśnienia, 
Jak błękit nieba 
W pogodny dzień. 
Im rozdawane są twoje spojrzenia, 
Niebieskie jak modry len. 

Skąd przyszło to szczęście, 
Tak niepojęte, 
Lekkie jak wianek na wodzie. 
Błękitne róże, 
W błękitnych oczach, 
Jak w rajskim ogrodzie, 
Jak w rajskim ogrodzie. 

Dwie piękne róże, 
Koloru nieba ze snu, 
Znalazłem w oczach, 
Dziewczyny słodkiej jak miód. 
Błękitne oczy, 
Usta jak wiśnie wśród bzów, 
Lekko powabne, 
Choć pełne niebiańskich słów. 

Skąd przyszło to szczęście, 
Tak niepojęte, 
Lekkie jak wianek na wodzie. 
Błękitne róże, 
W błękitnych oczach, 
Jak w rajskim ogrodzie, 
Jak w rajskim ogrodzie. 

Dwie piękne róże, 
Koloru nieba ze snu, 
Znalazłem w oczach, 
Dziewczyny słodkiej jak miód. 
Błękitne oczy, 
Usta jak wiśnie wśród bzów, 
Lekko powabne, 
Choć pełne niebiańskich słów. 

Dwie piękne róże, 
Koloru nieba ze snu, 
Znalazłem w oczach, 
Dziewczyny słodkiej jak miód. 
Błękitne oczy, 
Usta jak wiśnie wśród bzów, 
Lekko powabne, 
Choć pełne niebiańskich słów.