Wiła wianki - Diana

Tam nad Wisłą w dolinie, siedziała dziewczyna,
Była piękna jak różany kwiat.
Tam nad Wisłą w dolinie, siedziała dziewczyna,
Była piękna jak różany kwiat.

Maki i róże zbierała sobie.
Maki i róże zbierała sobie.

 Wiła wianki i wrzucała je do falującej wody,
 Wiła wianki i wrzucała je do wody.
 Wiła wianki i wrzucała je do falującej wody,
 Wiła wianki i wrzucała je do wody.

A gdy ona te wianki nad Wisłą wiła,
Przyszedł do niej rycerzyk młody.
A gdy ona te wianki nad Wisłą wiła,
Przyszedł do niej rycerzyk młody.

Miła, ach miła, tak rzecze do niej.
Miła, ach miła, tak rzecze do niej.

 I udała się z tym młodym rycerzykiem w świat daleki
 I udała się z tym rycerzykiem w świat.
 I udała się z tym młodym rycerzykiem w świat daleki
 I udała się z tym rycerzykiem w świat.

I nie uszło nic więcej, jak dziewięć miesięcy,
Siedzi ona nad Wisłą, płacze. 
I nie uszło nic więcej, jak dziewięć miesięcy,
Siedzi ona nad Wisłą, płacze.

Miłość, ach miłość, zdradziłaś ty mnie.
Miłość, ach miłość, zdradziłaś ty mnie. 

 I rzuciła się z rozpaczy do tej falującej wody
 I rzuciła się z rozpaczy do tej wody.
 I rzuciła się z rozpaczy do tej falującej wody
 I rzuciła się z rozpaczy do tej wody.