Chabry z poligonu - Jerzy Rynkiewicz

Jadę do ciebie, dziewczyno, 
Szybciej niech płynie już czas. 
Jadę do ciebie równiną, 
Jadę do ciebie przez las. 
Jadę do ciebie z daleka, 
Tyle minęło już dni, 
Odkąd na chwilę tę czekam 
I w darze przywożę ci. 

Chabry z poligonu, chabry z poligonu, 
Gdzie żołnierski trud. 
Chabry z poligonu wiozę ci do domu, 
Bo w nich szczęścia łut. 
Chabry z poligonu tobie dziś przywożę 
I aromat ziół. 
Chabry, polne kwiaty, kwitną o tej porze, 
Niech ozdobią stół. 
Chabry z poligonu wiozę ci do domu, 
Ten od serca dar. 
Chabry z poligonu, chabry z poligonu, 
Mój żołnierski skarb. 

Jedziesz już do mnie, dziewczyno, 
Szybciej niech płynie już czas. 
Jedziesz tu do mnie równiną, 
Jedziesz tu do mnie przez las. 
Jedziesz nareszcie z daleka, 
Tyle minęło już dni, 
Odkąd na przyjazd twój czekam, 
Ale zobaczysz już dziś. 

Chabry z poligonu, świeże i słoneczne, 
Podarunek z pól. 
Chabry z poligonu, tylko tobie wręczę, 
Gdy przyjedziesz tu. 
I ze sobą weźmiesz barwę ich błękitną, 
Nie uronisz nic. 
Chabry z poligonu, chociaż już przekwitną, 
Będą w tobie żyć. 
Chabry z poligonu, całe ich bukiety, 
Jak niebieska mgła. 
Chabry z poligonu, niebieskie berety, 
A wśród nich i ja. 

I ze sobą weźmiesz barwę ich błękitną, 
Nie uronisz nic. 
Chabry z poligonu, chociaż już przekwitną, 
Będą w tobie żyć. 
Chabry z poligonu, całe ich bukiety, 
Jak niebieska mgła. 
Chabry z poligonu, niebieskie berety, 
A wśród nich i ja. 
A wśród nich i ja. 
A wśród nich i ja.