Targować Żyd idzie - Grupa Rafała Kmity

Posłała mnie żona na targ sprzedać kozę; 
Idziemy więc z kozą złączeni powrozem. 
Idziemy więc z kozą, sześć nóg nam pomaga, 
Przyniosę mej żonie pieniążki na szabas, 
Ajajaj. 
Targować Żyd idzie i chce tak niewiele: 
Daj zrobić mi, Boże, niegłupi interes. 
Targować Żyd idzie… lecz nagle przy drodze 
Pojawia się karczma… 
Jest karczma, to wchodzę. 

A w karczmie: 
Daj, daj, daj, 
Daj, daj, daj, daj, daj, daj, 
Daj, daj, daj, daj, daj, 
Daj, daj, daj, daj, daj, daj, daj. 
Daj, daj, daj, 
Daj, daj, daj, daj, daj, daj, 
Daj, daj, daj, daj, daj, daj, 
Daj, daj, daj, daj, daj. 
Daj, daj, daj, 
Daj, daj, daj, daj, daj, daj, 
Daj, daj, daj, daj, daj, 
Daj, daj, daj, daj, daj, daj, daj. 
Daj, daj, daj, 
Daj, daj, daj, daj, daj, daj, 
Ach, jakże to „daj, daj” potrafi być miłe!!! 

Calutką ja kozę, oj, daj, daj, przepiłem. 

Przepiło się kozę, pieniądze szlag trafił; 
Wyłoi mnie żona, a łoić potrafi! 
Cóż robić? Co robić?, Podpowiedz mi, Panie! 
Zegarek?… 
Zegarek z łańcuszkiem!, 
W sam raz do sprzedania, 
Ajajaj. 
Targować Żyd idzie z łańcuszkiem zegarek; 
Niegłupio go sprzedam, już ja się postaram. 
Targować Żyd idzie… lecz nagle przy drodze 
Znów karczma wyrasta… 
Wyrosła, więc wchodzę. 

A w karczmie: 
Daj, daj, daj, 
Daj, daj, daj, daj, daj, daj, 
Daj, daj, daj, daj, daj, 
Daj, daj, daj, daj, daj, daj, daj. 
Daj, daj, daj, 
Daj, daj, daj, daj, daj, daj, 
Daj, daj, daj, daj, daj, daj, 
Daj, daj, daj, daj, daj. 
Daj, daj, daj, 
Daj, daj, daj, daj, daj, daj, 
Daj, daj, daj, daj, daj, 
Daj, daj, daj, daj, daj, daj, daj. 
Daj, daj, daj, 
Daj, daj, daj, daj, daj, daj, 
Ach, jakże to „daj, daj” potrafi być miłe!!! 

Zegarek z łańcuszkiem, oj, daj, daj, przepiłem. 

Zegarek przepity i koza przepita; 
Przywita mnie żona! O, ciężko przywita! 
Cóż robić? Co robić?, Podpowiedz mi, Boże! 
Co? Surdut?… 
A pewnie! I surdut na sprzedaż być może, 
Ajajaj. 
Swój surdut po ojcu Żyd idzie targować; 
Niegłupio go sprzedam, już moja w tym głowa. 
Targować Żyd idzie… a tutaj przy drodze 
Znów karczma… się kiwa… 
Rzecz dziwna, lecz wchodzę. 

A w karczmie: 
Daj, daj, daj, 
Daj, daj, daj, daj, daj, daj, 
Daj, daj, daj, daj, daj, 
Daj, daj, daj, daj, daj, daj, daj. 
Daj, daj, daj, 
Daj, daj, daj, daj, daj, daj, 
Daj, daj, daj, daj, daj, daj, 
Daj, daj, daj, daj, daj. 
Daj, daj, daj, 
Daj, daj, daj, daj, daj, daj, 
Daj, daj, daj, daj, daj, 
Daj, daj, daj, daj, daj, daj, daj. 
Daj, daj, daj, 
Daj, daj, daj, daj, daj, daj, 
Ach, jakże to „daj, daj” potrafi być miłe!!! 

I surdut, oj, daj, daj, ja także przepiłem. 

Bez kozy Żyd wraca, zegarka, surduta; 
Pokaże mi żona, co znaczy pokuta! 
A morał z historii tej, morał jest taki: 
Że… ten, no… gdzież morał?… 
Jak tam było?, że daj, daj… że miłe… 
Cóż, widać i morał, oj, daj, daj, przepiłem.